Op de één na laatste speeldag van deze knotsgekke en sterke competitie heeft DONK zich veilig gespeeld. Na een flitsende eerste en een zenuwachtige tweede
helft werd het 2-4 in Den Haag bij het vaardige TAC’90. Genoeg voor lijfsbehoud!!!
Na de laatste 2 ongelukkige gelijke spelen was DONK in een positie beland dat winst echt noodzakelijk was. Om ons heen werden punten gepakt en daarmee kwam een nacompetitieplek voor degradatie angstvallig dichterbij. Veilig spelen moest gebeuren tegen TAC’90, een ploeg die de nacompetitie om degradatie al niet meer kon ontlopen, maar ook nog rechtstreeks kon degraderen. Een wedstrijd vol spanning dus.
Het werd een pittige maar sportieve wedstrijd. TAC’90 probeerde vanaf het begin hoog druk te zetten en felle duels te spelen. DONK speelde echter een hele sterke eerste helft. Voetballend kwam het team van Jos Verweij steeds onder de hoge pressie uit en daarmee lag er verder op het veld veel ruimte. Die ruimte zou in de eerste helft goed benut worden met 4 vlijmscherpe goals. Die werden eerlijk verdeeld tussen Roy van der Graaf en Jason Sriwiran. Met iets meer precisie hadden er zeker meer goals gemaakt kunnen worden. TAC’90 werd in de eerste helft van de goal en van echte kansen afgehouden. Daarin was het zaak de vaardige spelers van TAC’90 goed onder controle te houden. Met name aanvoerder Randall Lobordus is een rasvoetballer die elke tegenstander pijn kan doen. Als team werd TAC’90 echter geen kans geboden door de ruimtes klein te houden, echt te duelleren en vaak vlijmscherp en zuiver om te schakelen.
Gevolg was 0-4 bij rust. Wat kan er nog gebeuren in de tweede helft zou je denken als we dit spel vasthouden?… Er gebeurde nog heel veel, maar niet veel positiefs meer voor DONK. TAC’90 had besloten nog meer risico te nemen en met 4 aanvallers en nog maar 3 verdedigers te gaan spelen. Kolfje naar de hand van DONK voor de beslissende counter zou je zeggen. Maar de praktijk liet een volledig andere helft zien. TAC’90 ging nadrukkelijk voor zijn laatste kans, DONK liep angstig achteruit en verloor de controle aan de bal. TAC’90 kreeg nu wel kansen en met name keeper Bas van der Eem hield de ploeg een paar keer knap overeind. TAC’90 scoorde in de 60e en 72e min en rook bloed. DONK moest zijn rug rechten en deed dat op karakter. Gelukkig vielen er verder geen goals meer. Wel nog een frustratie rode kaart aan de kant van TAC’90.
De voortreffelijk leidende scheidsrechter Appel floot ter opluchting van DONK na 95 minuten voor het einde. Een terechte maar onnodig spannende winst was uiteindelijk een feit.
Al snel werd duidelijk dat cvv Zwervers had verloren van Alexandria’66. Daarmee is DONK onbereikbaar voor Zwervers en spelen we ons helemaal veilig. Voor de talrijk aanwezige supporters van DONK uiteindelijk een mooie middag. Spelers en staf – uiteindelijk opgelucht en blij – genoten na afloop nog van een drankje en de heerlijke broodjes barra van de gastvrije mensen van TAC’90.
Een moeizaam seizoen met een smalle selectie wordt gelukkig afgesloten met lijfsbehoud. Een seizoen waarin het moeizamer ging als voorgaande jaren toen we zelfs speelden voor promotie naarvdec1e klasse. Veel ongelukkige wedstrijden voor de winterstop verloren met minimaal verschil. Daarmee lang achter de feiten aangelopen. Kansen creëren en doelpunten maken gaat ons goed af. Doelpunten voorkomen is ons ontwikkelpunt voor komend seizoen. Maar ook van het beleven en overleven van een moeizaam seizoen wordt je als speler en team beter.
Volgende week spelen we nog 1x thuis tegen sv Nootdorp. Een wedstrijd zonder belangen waardoor we op een gepaste wijze het seizoen kunnen afsluiten. Volgend jaar spelen we weer in de 2e klasse en een nacompetie wordt ons dit jaar bespaard.
Fijne zomer allemaal !